Vanmorgen kwam er een natuurwens uit: ik zag een molshoop ontstaan! De grond vloog in het rond en in een glimp zag ik de sterke graafpoten van de mol. Al wandelend met mijn hond mijmerde ik over deze ontmoeting met een dier wat zich zelden tot nooit laat zien. Wat kan ik leren van de mol? Een dier dat ondergronds leeft, gangen graaft en bodemdiertjes eet. Dat ik mijn eigen leven vorm mag geven, dat ik mijn eigen gangenstelsel mag graven, dat wat begraven is omhoog gewerkt mag worden en lucht mag krijgen, dat verblijven in het donker ook veilig kan zijn, dat alles begint bij een stevige maar losse bodem. Dank mol!
