Vandaag kwam ik er samen met mijn cliënt achter dat zwaarte soms niet losgelaten kán worden. Dan dient het je blijkbaar nog op dit moment. Met je verstand kun je dan bedenken: ik moet die ervaring of die pijn loslaten om verder te kunnen. Echter, net zoals gras niet groeit door eraan te trekken, kunnen we ook niet met ons hoofd bepalen wat er losgelaten mag worden. Het lichaam neemt daarin de leiding. Dat geeft heel zuiver aan wanneer het tijd is en wanneer dus nog niet. Het is een enorme bevrijding om dit werkelijk te ervaren en er zit dan dus niets anders op dan gewoon maar kalmpjes te volgen…. Het hoofd achterin de bus, het lichaam aan het stuur.