Weg met de illusie van de eeuwige jeugd

We hebben lange tijd geleefd in een tijd waarin perfectie, jeugdigheid en vooruitgang de heersende waarden waren. Perfect was succesvol, schoonheid maakbaar en stilstand achteruitgang. Tomás Halík geeft afgelopen zaterdag in Trouw aan dat het tijd is om ruimte te maken voor imperfectie en verwonding. Mensen raken, ook in mijn ervaring als therapeut, in de knel door de illusie van de eeuwige jeugd. Halík schrijft prachtig dat hij gelooft in het adagium van C.G. Jung dat wij onze schaduw moeten accepteren. Volgens Jung is heelheid voor mensen iets anders dan perfectie: het is compleet-zijn inclusief je donkere kant. Wanneer we het tragische deel van ons bestaan onderdrukken of zelfs ontkennen, gaat het mis, dan projecteren we onze gebreken op de ander. Met alle gevolgen van dien. We gaan ons richten op alles wat er mis is aan anderen en verharden van binnen, terwijl we in deze tijd juist uitgenodigd worden om naar binnen te kijken, om de dialoog met onszelf aan te gaan. Ook als het pijn doet, of juist als het pijn doet. Zelfs de meest perfecte mens die ooit geleefd heeft, Jezus Christus, had wonden die hem benaderbaar en menselijk maakte. Voor wie wil en daarvoor open staat: hij gaat de weg naar liefde voor. Liefde voor de hele mens, inclusief het donker.

https://www.trouw.nl/tomas-halik-kan-niet-geloven-in-een-god-zonder-imperfecties